Szkoła Podstawowa nr 18 wspominała w ubiegłym tygodniu swojego patrona ks. Konstantego Damrota. Jego życiowa postawa może być wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi.
Święto patrona Szkoły Podstawowej nr 18
Szkoła Podstawowa nr 18 wspominała w ubiegłym tygodniu swojego patrona ks. Konstantego Damrota. Uczniowie klasy 7A podczas uroczystej akademii przypomnieli postać niezwykłego Ślązaka, wielkiego patrioty, który nad wszystko kochał Śląsk, swoją małą Ojczyznę. Wśród zaproszonych gości znaleźli się m.in. absolwenci i dawni nauczyciele placówki, oraz prezydent Rudy Śląskiej - Michał Pierończyk.
- Należy pamiętać i wspominać ważne dla naszego regionu osoby. Niewątpliwie jedną z nich jest ks. Konstanty Damrot, patronujący od lat Szkole Podstawowej nr 18 w Rudzie Śląskiej. Jego osoba może być wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi. Cieszę się, że wśród uczniów widzę zapał, entuzjazm, uśmiech, rozwijanie pasji oraz pęd do pogłębiania wiedzy. To cechy, którymi w życiu kierował się również patron szkoły ks. Konstanty Damrot. Gratuluję wszystkim uczniom, ale przede wszystkim nauczycielom i paniom dyrektor za zaangażowanie w przygotowanie ciekawej i poruszającej uroczystości - mówił prezydent Rudy Śląskiej.
Konstanty Damrot
Urodził się w wielodzietnej rodzinie chłopskiej w Lublińcu jako syn Konstantego oraz Karoliny. O jego edukację zadbał krewny, ks. Juliusz Juttner, który umieścił go w sierocińcu przy katolickim seminarium nauczycielskim w Paradyżu (obecna nazwa tej miejscowości: Gościkowo). Damrot zdał maturę w 1862 roku w gimnazjum w Opolu. Następnie studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W czasie studiów był aktywnym członkiem Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego oraz Koła Górnoślązaków, które przekształcił w Towarzystwo Polskich Górnoślązaków. W 1864 roku przeniósł się na Wydział Teologiczny, lecz wkrótce został wcielony do wojska i wziął udział w wojnie duńsko-pruskiej.
W 1867 roku otrzymał święcenia kapłańskie i objął wikariat w Opolu. W 1870 roku przeniósł się do Kościerzyny na Pomorzu, gdzie przez 13 lat pełnił funkcję dyrektora Katolickiego Seminarium Nauczycielskiego. W 1884 roku powrócił na Górny Śląsk i pracował na stanowisku dyrektora Seminarium Nauczycielskiego w Opolu. Był czynnym członkiem Związku Opolskiej Inteligencji Philomatia.
Konstanty Damrot był wybitnym polskim poetą. Publikował swoje dzieła pod pseudonimem Czesław Lubiński, dzięki czemu uniknął prześladowań ze strony władz pruskich. Książka "Szkice z ziemi i historii Prus Królewskich" wydana w Gdańsku w roku 1886 wzbudziła niepokój władz, które nie mogąc zidentyfikować autora, osadziły w więzieniu wydawcę "za wyszydzanie kościoła protestanckiego, obrazę rejencji oraz podsycanie nienawiści plemiennej", oraz skonfiskowały cały nakład książki.
Poezje Damrota ukazywały się w kalendarzach oraz czasopismach, m.in. w "Chacie", "Dzienniku Chicagoskim" i "Pielgrzymie". Był autorem popularnej pieśni patriotycznej "Długo nasz Śląsk ukochany..." śpiewanej na melodię polskiego hymnu narodowego oraz antybismarckowskiej fraszki "Przemoc i prawo".
W związku z rozwijająca się chorobą, w 1891 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał u bonifratrów w Pilchowicach. Zmarł w Pilchowicach 5 marca 1895 i został pochowany na cmentarzu klasztornym. Jego grób w okresie walki o przyłączenie Śląska do Polski stał się miejscem peregrynacji Górnoślązaków.